Een persoonlijke terugblik op 6 jaren zonder fast fashion
Zes jaren geleden maakte ik een belangrijke beslissing die mijn dagelijks leven vandaag nog steeds beïnvloedt. Op de meest positieve manier. Het ging niet zomaar over een goed voornemen à la ‘ik ga dit jaar iets minder kroketten eten’ of ‘ik zal mezelf eens een nieuwe skill aanleren’. Mijn toen 25-jarige ik zou fast fashion vaarwel zwaaien voor de rest van haar leven en bouwen aan een garderobe met enkel verantwoorde favorietjes. Challenge accepted.
Niet anders dan vandaag had ik op dat moment, eind 2017, een blog en een Instagram-community met wie ik dagelijks lifestyle- en kledingtips deelde. Ik nam hen virtueel mee naar elk persevenement en deelde mijn persoonlijke opinie over de producten of kleren die ik zelf kocht óf - in vele gevallen - spontaan kreeg toegestuurd. Ik waande me een enthousiaste redactrice van mijn eigen online magazine, maar het schoentje begon hoe langer hoe meer te wringen.
In de loop van 2017 vond ik geen plezier meer in het schrijven over al deze producten, mailde PR-afdelingen van cosmetica- en modebedrijven om me van hun adressenlijst te halen … Ik begon me geleidelijk aan af te stoten van de snelle consumptiemaatschappij waarin we leven. Om de simpele reden dat die materialistische of koopverslaafde insteek niet matcht met wie ik intrinsiek ben. Of met welke dingen ik in het leven écht van belang vind. Welk individu wordt er nu gelukkig van 32 toegestuurde shampoos op een jaar tijd? Shaggy kent het antwoord: "it wasn’t me".
De druppel was een documentaire op een donkere decemberavond: “The True Cost” van Andrew Morgan. Met zijn opnamedatum in mei 2015 mag het intussen gedateerd klinken, de inhoud is tot mijn grote spijt nog altijd de bittere realiteit. Door de ogen van documentairemaker Andrew kreeg ik plots zicht op de coulissen van de wereldwijde kledingindustrie. De mensenuitbuiting, het kinderarbeid, het dodentol van de ramp in Rana Plaza (een fabrieksgebouw in Bangladash waar verschillende bekende modeketens hun kleding lieten maken, nvdr.), de jaarlijkse zelfmoordcijfers van textielboeren … Het maakte me kotsmisselijk. En tranen rolden die bewuste avond veelvuldig over de wangen.
Het was hierna meteen duidelijk: ik wilde mijn online community niet meer naar kledingwinkels en -merken verwijzen die bijdragen aan al dat leed. Laat staan dat ik me zelf nog in die kleding wilde hullen.
Van de ene op de andere dag veranderde ik niet alleen mijn koopgedrag, maar ook de bestaansreden van mijn online platform.
Fast forward naar vandaag. Duizenden Instagramvolgers lichter, maar tientallen levenslessen wijzer kan ik terugblikken op een geweldige beslissing. De afgelopen zes jaren mocht ik ontdekken dat mijn passie voor kleding nog steeds levendig is, maar dat ik nu belang hecht aan zaken die juist voelen (voor mij). En dat blijken niet alleen de kleren an sich te zijn. Daar waar ik in het begin van mijn duurzame kledingmissie sterk focuste op de materialen en de productiewijze, telt het grotere plaatje vandaag des te meer. Verantwoorde kledingkeuzes maken gaat namelijk zoveel verder dan de kledingstukken alleen.
Het gaat over tevreden zijn met wat je al hebt, een bewust onderhoud van je kleren, mentale weerbaarheid, je eigen stijl (her)ontdekken, een liefst zo lokaal mogelijke consumptie, budgetbeheer en zo veel meer. Voor elk van de afgelopen 6 jaren, deel ik graag een les die jou kan helpen in de weg naar een bewuste garderobe.
Neem eens een half uur de tijd om stil te staan bij je huidige garderobe. Vraag jezelf af of je blij bent met je kleding, welk gevoel je garderobe bij je oproept, of er items zijn die je mist, wat je grootste miskoop tot nu toe was en waarom, … En pen je antwoorden neer. Na dit moment van reflectie kom je ongetwijfeld al tot fijne inzichten.
Weet dat niet iedereen dezelfde invulling geeft aan ‘duurzame kleding’. Uiteraard zijn er vaststaande feiten waar je niet omheen kunt, maar er zijn evenwel variabelen die je zelf kunt invullen. Onderzoek welke elementen voor jou van belang zijn: zijn het eco-vriendelijke materialen? Een eerlijke productie? Lokale productie? Een positieve sociale impact in het productieland? Is het vegan keuzes maken? Misschien gewoon consuminderen?
Maak niet dezelfde fout als ik wanneer je ervoor kiest geen fast fashion meer te kopen. In het begin vond ik het nl. moeilijk om kleding van internationale ketens te blijven dragen. Dat voelde niet juist en het zat onterecht tussen mijn twee oren. Want natúúrlijk is het niet de bedoeling om je garderobe van de ene op de andere dag volledig te verduurzamen. Geniet van het proces. Rome was ook niet op één dag gebouwd.
Hoewel ik keurlabels en certificeringen regelmatig aanraad als een van de parameters om een verantwoord kledingmerk te herkennen, mag je je hier niet 100% op vastpinnen. Net als het materiaal van een kledingstuk, geef het een goede indicatie, maar het geeft niet alles prijs.
Het meest duurzame kledingstuk hangt al in je kast. Daarom is het zo belangrijk je huidige items te koesteren en indien nodig te herstellen. Die zorgzame mindset geeft je een andere kijk op je kleding en leert je appreciëren wat je al hebt.
Laat je inspireren. Er zijn vandaag zo veel organisaties, merken en mensen bezig met het meer verantwoord maken van de mode-industrie. Volg accounts waarmee je de match voelt. Enkele van mijn persoonlijke favorieten op Instagram? @fash_rev_belgium, @cosh.eco, @jasmienwynants, @mariekeeyskoot, @charlotte.vandaele, … En natuurlijk ben je ook méér dan welkom op mijn eigen profiel, @elinerey. Aarzel niet om uit te reiken bij vragen, want ik vind het heerlijk om je voort te helpen!
Succes met je zoektocht. En vooral heel veel plezier.
Podcast tip: Missie Duurzame Kledingkast
In de eerste aflevering van mijn solo podcast neem ik je mee doorheen mijn eigen duurzame kledingreis. Van de initiële trigger tot 6 belangrijke lessen die ik tijdens de afgelopen jaren leerde. Luister je mee? Via Spotify kun je de aflevering hieronder meteen starten. Apple Podcasts luisteraars kunnen hier naar de aflevering luisteren.
