3 mythes rond duurzaamheid in de kledingindustrie
Fashion Revolution, een wereldwijd gekende organisatie die vecht voor een eerlijke en ecovriendelijke moderevolutie, publiceerde onlangs 3 mythes over de kledingindustrie. Het doel? Veronderstellingen over duurzaamheid in de kledingindustrie de wereld uit helpen. Dit vloeide voort uit hun samenwerking met CNN, om duurzaamheid in de mode-industrie te staven met harde feiten en cijfers. Ik vond hun 3 mythes te goed om er geen artikel rond te schrijven. Ze geven ons een goed beeld van veronderstellingen die de gemiddelde consument (zonder kwade bedoelingen) maakt.
Fashion Revolution publiceerde hun initiële stellingen allemaal in het Engels. Vandaar dat ik het hier met plezier, en met eigen reflecties, in het Nederlands toelicht.
Mythe 1: het doneren van oude kleding is een duurzame manier om je garderobe op te kuisen
Fashion Revolution: "Terwijl liefdadigheidsinstellingen en kringloopwinkels genoodzaakt zijn een deel van de kleding die ze ontvangen weg te geven of te verkopen, wordt jouw gedoneerde kleding dus waarschijnlijk verscheept naar doorverkoopmarkten in ontwikkelingslanden. Dit kan een negatieve invloed kan hebben op hun lokale industrie óf... De kleding komt er simpelweg op een stortplaats terecht. Slechts 10% van de kleding die aan initiatieven zoals kringloopwinkels en textielcontainers wordt gedoneerd, wordt daadwerkelijk opnieuw verkocht. De VS alleen al verscheept een miljard kilogram gebruikte kleding per jaar naar andere landen. Afrika ontvangt 70% van de wereldwijde tweedehands kleding."
Initiatieven zoals de lokale kringloopwinkel of vintage zaakjes in onze dorpen en steden kan ik niet anders dan toejuichen. Kleding en andere spullen krijgen een tweede leven én o.a. gezinnen die het niet zo breed hebben kunnen noodzakelijke spullen aan een zachter prijsje aanschaffen. Het jammere probleem dat al tiental(len) jaren overheerst, is dat er een gigantisch overaanbod is van gedoneerde kleding. Veel te veel mensen die veel te veel kleding en spullen bezitten. Men weet er letterlijk geen blijf mee, maar het is geen oplossing om deze spullen ver van ons land te gaan dumpen. De documentaire Goodwill Dumping geeft je een beter zicht op de problematiek.
Mythe 2: de artikelen die je online kocht en terugstuurt, worden aan andere klanten verkocht
Fashion Revolution: "Je retourzendingen kunnen worden verbrand of op een stortplaats terechtkomen. Het is vaak goedkoper voor bedrijven om retours te verwijderen of vernietigen dan om ze te controleren en opnieuw te verpakken. Soms zijn labels niet bereid om hun items te doneren uit angst voor het verlagen van het aanzien van hun merk of het beschadigen van hun exclusiviteit. Een CBC-rapport van 2019 scheen het licht op deze praktijken en wees erop dat het volume van online retouren de afgelopen vijf jaar ook met 95% is toegenomen."
Wanneer je kleding aankoopt in een webshop is het dus goed om iets langer stil te staan bij je selectie in de winkelmand en niet zomaar meerdere maten in één keer te bestellen. Bij Zalando is het de laatste jaren bijna een sport geworden om gratis kledij naar je thuis te laten sturen, een heuze paskot-sessie bij je thuis te houden en vervolgens de meerderheid van de items terug te sturen. Zoals je hierboven kon lezen is die shopping-techniek niet zo koosjer.
Een schrijnend voorbeeld van enkele merken die hun producten liever verbranden en vernietigen om de exclusiviteit ervan te bewaren zijn: Chanel, Burburry en Louis Vuitton. Ook Nike, Michael Kors, Urban Outfitters en H&M hebben diezelfde jammerlijke strategie járenlang toegepast, zo blijkt uit een publicatie in 2018.
Mythe 3: hoe duurder een kledingstuk, hoe groter de kans dat minder textielarbeiders werden uitgebuit.
Fashion Revolution: "Veel mid-price en premium labels produceren in dezelfde fabrieken als discount- en fast fashion merken. (Lees die eerste zin gerust nog een keer). Dit betekent dat alles, van de rechten van de werknemers tot de omstandigheden waarin ze werken, kan worden uitgebuit.... Ongeacht het prijspunt. Bovendien garandeert de prijs van een kledingstuk bijlange niet dat de arbeiders eerlijk worden betaald, omdat de arbeidskosten slechts een klein deel van de totale productiekosten uitmaken."
Dit is een veronderstelling die ik rondom mij heel vaak zie terugkomen. De gemiddelde consument gaat ervan vanuit dat wanneer hij/zij merkkleding koopt, dat het enerzijds topkwaliteit is en dat het anderzijds "toch wel genoeg kost om eerlijke productieomstandigheden te verzekeren". Dat mag heel logisch klinken, jammer maar helaas is niets minder waar.
Exact hierom wil ik meevechten voor meer transparantie en meer bewustzijn wat betreft de kledingindustrie
Hoewel ik zelf al relatief goed op de hoogte was van bovenstaande (harde) feiten, schrik ik elke keer weer wanneer het zwart op wit staat geschreven. Ben er zeker van dat ik bovenstaande mythes nog geregeld zal teruglezen. Het zijn wist-je-datjes die het voor de volle honderd procent waard zijn om met je familie en vrienden te delen, nietwaar? Het is de allereerste stap richting een bewustere mindset wat betreft kleding kopen én het begrijpen van de impact ervan.
Bron: Fashion Revolution, Instagram, 2020.
Vond je het artikel waardevol? Dan kan je mijn blog een duwtje in de rug geven!
